Kaderim yalnızlık Şiiri - Hüseyin İbiş

KADERİM YALNIZLIK 29-04-2010
Saçlarım ağardı dünyama güneş doğmuyor,
Yıldızlar artık dertlerimi dinlemiyor,
Benim neden acı çektiğimi hiç kimse anlamıyor,
Şarkılar eskisi gibi beni söylemiyor.

Dostlarım benden kaçıp beni terk ediyor,
İçimden kaderime isyan etmek geliyor,
Yalnızım her an kırılan kalbim tamir olmuyor,
Gönlümde sevginin yerini nefret dolduruyor.

Kötü kaderim gölgem oldu peşimi bırakmıyor,
Dostum dediklerim kanayan yaramı sarmıyor,
İhanet yüreğime en büyük acıyı veriyor,
Hüzünlüyüm yalnızım göz yaşlarım kurumuyor.

Kahrolası dertlerim beni boğuyor,
Esen rüzgar yüreğimi ordan oraya savuruyor,
Bütün umutlarım bir çiçek misali soluyor,
Yaşadığım hiçbir şey artık bana huzur vermiyor.

İçimdeki kin nefret bitmek bilmiyor,
Günlerim saatlerim bana zehir oluyor,
O güzel günlerin geri gelmesi imkansızlaşıyor,
Kalbimi yakan ihanet ateşi sönmüyor.