Kaderim Karlardan Mevsimler Örer

Gözden düşen her damla,ruhun rahmet vadilerini besleyen çağlayan gibidir.
geceler ruhuma fırtına eker
gündüzler ruhumdan fırtına söker
aşkın bir ateşki çeliği büker
doktorlar nabzımı od ile ölçer

sırlanıp kalırım kendi içimde
çileye mahkumum ipim elinde
birtek şikayet etmez dilimde
cinlerim cümleyi cımbızla söker

bugarip fırtına yakar dağımı
gözlerin söndürdü ışık çagımı
bir güle bağladım şimdi aklımı
kaderim karlardan mevsimler örer

nasılda sevmiştim ışık mevsimin
gülleri büyüten güneş mevsimin
şimdi gözlerimde yagmur mevsimin
sellerin bagımı kökünden söker

baykuşlar padişah bülbül köledir
sevdanki gönlümde sırlı kuledir
saraylarda sultan,ismi çiledir
vezirler tahtıma dinamit döşer