Kaderim Çekiyordu Şiiri - Bahattin Tonbul

Bir sonbahar sabahıydı otobüsten indim
Sabahın ayazı içimi donduruyordu
Kimsecikler yoktu çevremde
Ana caddeleri süpüren görevlileri dışında
Yürüdüm bir müddet sokaklarda

Donmuştu yüreğim
Daldım bir lokantaya
Kokuyordu çorbaların üstündeki buğusu
İçim adeta gurulduyordu
Açlığımı o an hissettim

Bir kase içtim hemen içim ısındı arkasından
Bir bardak demli çayı yudumladım
Bilemezdim burada
Sevip sevileceğimi
Hatta kim derdi ki bırakacağım yüreğimi
Bütün dünyamı ve bedenimi

Milli kuvvetlerden yavaş,yavaş çıkarken
Sokaklardaki kumru sesleri geliyordu
İçim burkuldu
Büyüle di bu sessizlik
Ruhumu dinlendiriyordu

Sevmiştim bu şehri
Ama her şey yabancıydı
Güneş yavaş,yavaş sıcaklığını dağıtıyordu
Okulun yolunu arıyordum
Güneş ışığını takip ederek
Bir taraftan da ısınıyordum

Hey gidi Balıkesir hey
Yıl bin dokuz yüz yetmiş yedi
İçimde ılık,ılık bir rüzgarın estiği
İlk şehirdi
Yetim ve kimsesizdim
Bursa’da birinci sınıfı geçmiştim
İkinci sınıf için gelmiştim
Amcamın oğlunun yanına yerleştim….

İşte ne olduysa orada oldu
Buz gibi kalbimin hareketlendiğini
Aşkın içime doğru sıcaklığını yavaş,yavaş hisseder oldum
Ben her halde aşık oluyordum
Allah’ım nasıl bir duygu anlatamıyorum
11.06.2008
Bahattin Tonbul