Kaderim Böyleymiş Şiiri - Gürkan Aykut

Hapisim, kalbime zincirle bağlanmış bir şekilde... Yürüdüğüm yerden zevk, ağzıma aldığım
her lokmadan tat alamıyorum... Aşk meşalesini yakmış gibi bir şeyim sanki kalbimde. Yanan
her meşaleyle, kalbimin iğnelendiğini hissediyorum... Her ayak sesin de ürperiyorum...
Kalbim beni yargılıyor sanki, kendime yaptığım eziyetten... Koşar adım kaçmak istesem de
yakalıyor beni kaderim... İki kelimeden baş bir şey söyleyemiyorum, gerisi boğazımda düğüm-
leniyor:

'' Kaderim böyleymiş ''

Hazırlanan bir sandelye ve iyi bir şekilde yapılmış bir mimari eserine doğru koşuyorum,
Ayaklarım geri yalpayarak; Aşkın idam masası kurulmuş, ve her aşk yanına usulunce
bir imam yerleştirilmiş.Sanki gelecek olanlar belli ve onları kucak açarak bekliyor...
İp bunca insanın kalbindekinleri alıp silip götürse bile onunda yazılmış kaderinde bu
vardı... Kaderleri bozmak...

Bir insanın nasıl bozulabilirdi kaderi, atılan her adımın nasıl bir dönüşü olablir ki? '...
Bende götürülüyorum Aşkın idam edildiği tezgaha düzmeceye... Sanki yazılan kaderimi;
Senin bana yazılan kaderini bozup, yıkabilecekmiş gibi...Örtülüyor birbir Gasil hane
Kapıları üzerime...

Hapis olduğum nezaret köşelerin de bir sağa bir sola adım atarak düşünüyorum:
Neden seven hep hapis... Kalbim de ki aldatmaça soruya hazır bir cevap yoktu...
Kalbim ne kadar isyan ederse etsin, yine de o diyor...Aklım bu işe bir türlü eremiyor...
Nedense...

İnsan bir müddetten sonra kendine bir münakaşa arıyor kendine, bunca zaman bu nezarette
ne yapacaktı ki zaten... Kalbi onu tebrik ediyor bir yandan kıyaslıyor:
Arkadaşların seviyor ya sen? '...

Kalbimi öne eğmiş bir şekilde nezaretin güneş gören kısmına bir yürüdüm...
Sanki dışarıda kıyamet kopuyor, herkes düzensizlik içerisin de, Eski
sevgiler ve sevdelardan eser kalmamıs, kırılan kalp parçaları yerleri ışıl
ışıl aydınlatmış... Bir an için tereddüt edip, kalbimi yokladım...
O yerindeydi... Fakat bir harbin ortasın komuntasız kalmış gibi haykırıyor,
Ölümden başka çaresi yokmuş gibi, kaderini bekliyordu...
Gördüğüm dehşet verici olaydan olsa gerek, kalbimin çığlıyla irkilmiştim...
Kırılan hayallerim bir ok gibi saplanmış ona... Gerçek seviyorum diyenlerin
yalan ve çıkarlarına inat hala yaşıyor, hala sıkıyordu kendini...
Kalbim onu dinleme mi istedi... Kalbim can çekişirken, şu kelimeler
Dökülü verdi ağzından:
Bende gerçek sevenler neslinin son gönlüyüm, kırılan hayallerinle...
Sevgi de istediğin özgürlükle dayanılmaz bir acıya tutuldum...
Ben senin sevmeni istedim...
İyiliğini... Bir müddetten sonra anladım ki kader benimmiş...
Aşkın idam masasını hazırlayanda yine kendimmişim...