Kaderim Benim Şiiri - Nafi Çağlar Hacıöm ...

Karşımda sert kayalar, hem de yokuş...
Bu kayalar, bu yokuşlar,
Engelim mi benim? ..

Önümde yok bir yol, yok bir çıkış...
Bu kaygılar, bu kaçışlar,
Kederim mi benim? ..

Dünyam boş, ahiret belirsiz...
Yok bir teselli, yok bir iz...
Bu rüyalar, bu düşler,
Ederim mi benim?

Yolu yok, yok burdan kaçış...
Ümitsiz durmalar,
Başı taşa vurmalar, hep,
Günlerim mi benim? ..

Karşımda karanlık bir mağara, sert vadiler...
Kimisi mert, kimisi adiler...
Feleğin çemberinden geçmek,
Hünerim mi benim? ..

Sırtımı verdiğim doruk, hem de palamut...
Bakışlarım donuk, yok bir umut...
Böyle olmak, böyle solmak,
Önerim mi benim? ..

Dik kayalı vadi, bir kale,
Ben düşürdüm beni, bu hale,
Artık benzemek mümkün değilmiş güle,
Bana verilen bu son, bu son,
Haberim mi benim? ..

Otlar içindeyim,
Sağımda çalı, solumda mazı...
Böyle karşıladım ben, yine bu yazı...
Talihime yazılan bu kara yazı,
Yoksa hep, yoksa hep,
Kaderim mi benim? ..