Kaderim Şiiri - Adem Avşar

İtile-kakıla büyüdüm iltifat bilmem
Hiç sevgi görmedim onun için gülmem
Eşşek sıpası, diye çağırırdı beni nenem
Kızdırıyorumda söylüyor zannederdim hep

Önümde koca bir ömür, büyük bir umut vardı
Güvenirdim kendime, taşı sıksam suyu çıkardı
Yıllar yılı kovaladı, ay dolandı, gün karardı
Meğer kırk yıl sonrasının, kehanetiymiş hep

Ne badereler atlattım, ne sulardan geçtim
Yirmisinde delikanlı tığ gibi bir gençtim
Kapıldım bir güzele Aşkım ı seçtim
Evlendikten sonra, o da oldu bir akrep

Kendi başıma düşman oldum, eş başına yar
Gerçi geçti, amma; çok sıkıntılı günlerim var
Bir karım, iki oğlum, hepsi-hepsi o kadar
Bindiler sırtıma oldum iyi bir merkep

İşi düşerse akraba, düşmezse AKBABA
Acılarını göstermesin Allah amma
Amca, dayı, teyze, çocukları ve hala
Hepsi ayrı bir dert, bir ayrı mikrop

Bunalan kuluna hızır gönderen ALLAH
Kara karıncayı, karanlıkta gören ALLAH
Bir eşşeğe yirmi yıl ömür veren ALLAH
Benim gibilere üç eşşek ömrü verir hep