Kaderim Şiiri - Fesih Sakçak

KADERİM

Bizimki unutulmuş bir sevda türküsüdür

Dört duvarların arasında

Umutlarım ağlıyordu seni görmeyince ve

Sevdam damla, damla eriyordu kaderimin üstüne

Sana olan özlemlerimi gömdüm yüreğime bi çıkıp gelesin diye

Tanrıça metis ağlıyordu halimize

Yıldızlar düştü gözyaşlarına, kalbimi bulutlara gömdüm

Tanrılar seni bana getirsinler diye

Unutulmuş bir aşk öyküsüydün Silvan’ın yeşilliğinde

Yaşadığın bir ihtimal

Küçük bir mor kelebek gibi büzülmüştü gözlerin.

Kanatlarında sevda taşıyordun Çukurova’nın sıcaklığına

Zamla sevginin yağmur tanelerine dönüşmüş,

Karanlık bir aralıkta tükenen ay ışı altında

Yüreğinde alıngan gümüş bir şiir

Uzun, uzun susardı

Kaderimi döndürecek bir şair çıksa karşıma,

Yüreğindeki ezgileri söylese bana,

Hüzünleniverirse kalbim, uzansam yanına ağlasam, ağlasam dizelerinde.

Beklik o zaman umutsuzluğa düştüğüm umudumda yeşerir sevda çiçekleri.

Tanrılar seni yüreğinde kutsadılar

Özgürlüğümü kutsadıkları gibi.

Bu benim kaderim di bilmem ama seni

Sunsuza dek yüreğime gömdüm

17/07/2005 ADANA