Kaderim Şiiri - Recep Marangoz

Şu yalan dünyaya geldim geleli
Dolu kadehimi döktü kaderim.
Doğrulup kendimi bildim bileli
Karıştı ırmağa aktı kaderim.

Arttırdı derdimi, boydan aşırdı
Dert ile yoğurdu, yaktı pişirdi
Ömür ağacına gazel düşürdü
Bozulmuş bağlara döndü kaderim.

Anladım bir zaman, avundum sustum
Kurmuşlar tuzağı, üstüne bastım
Zamanım kalmadı, ümidim kestim
Gönül sarayımı yaktı kaderim.

Ömrümün içinde baba arattı
Daha bir yaşında dünyam kararttı
Sevginin yerine çile bıraktı
Çevirdi boynumu büktü kaderim.

Boyun büktüm, yaradanım Mevla’ya
Göğüs gerdim, tüm gelen belaya
En sonunda hasret kaldım sılaya
Çekti gurbet ile attı kaderim.

Sebilî’yem hak der söyler lisanım
İşte böyle geçti dünyanın hali
Ömür tarlasına tane misali
Ahiri toprağa ekti kaderim.