Kaderim Şiiri - Dinçer Dayı

Yanlızım ben yanlız!
Kaderim bu mu?
Böyle mi yazılmış alın yazım?
Hiç kimsenin sevdiğinde, seveceğinde gözüm yok benim.
Bir yalnızlık şarkısı çalar içim de..
Ben yalnızım, bir çare yalnızım’’...
Gecenin karanlığı öcü gibi çökünce üstüme...
Aklıma sevdiğim geldi.
Acı veren, sevgime karşılık vermeyen, canimdan çok sevdiğim sevdam geldi.
Birden içime karanlıkla birlikte bir hüzün çöktü.
Hani, Mahallenin Sokak lambaları vardır ya;
Ciliz ve cansız.
İşte onlara benzer yalnızlığım...
Yanlızım ben yanlız bir çare yanlızım.
Bıraktım kendimi, bir elimde kadeh. Bir elimde içki
İsyan edercesine..
Bir değil, yüzlerce, binlerce yalnızlık şarkısı söyler dilim.
Ben sevdiğim tarafından yalnızlığa terk edildim.
İsyankarım, isyanlardayım.
Çünkü, ben yalnızım..
Hem de ben bir çare yanlızım.
Duyar gibiyim.
Kime ne diyenleri...
Ama ben yanlızim, üstelik yapayanlız. Uçsuz, bucaksız bir okyanusta kaybolmuş..
yelkensiz....
Küreksiz...
Dümensiz...
Aç, susuz..
Başı boş bir tekne gibi..
Yanlızım ben ve yüreğim...
Ne yana gideceğimi bilmiyorum?
Balıklara yem mi olayım.
Ne yapacağını bilmeyen. Kararsız ve tek başına yanlızım.
Aç, susuz mu öleyim..
Kime, Kimlere ne anlatayım?
Nasılsa yutacak beni dalgalar...
Evet ben yalnızım, hem de yapayanlız...
Bırakın,
Bir değil, bin yalnızlık şarkısı söylesin dilim.
Size ne?
Ben saten yanlızım, sevgi yoksunu
Sevgiden uzak.
Kime ne?
Dinçer Dayı