Hasret fırtınası esti gönlüme,
Körpe bir dal gibi hemen kırıldım.
Bir ömür tükettim sevgi uğruna,
Coşkun sular gibi aktım duruldum.
Kader beni çile ile yoğurdu
Hicran hançerini sineme vurdu
Gönlü sevgi ektim, hasret doğurdu,
Diyar diyar gezdim, gayri yoruldum.
Hasret kemirse de bitmez ümidim
Elemler arttıkça; ya sabır, derim
Bir tutam sevgiye ömrümü verdim
O bana küstü, ben ona vuruldum.
Gönül muhabbeti arzular, sever
Vefanın bedeli ne imiş meğer!
Eyvah! Bana “Suçun sevmek” dediler
Hicran ülkesine derhal sürüldüm.
KIR ÇİÇEĞİ/1998
Kayıt Tarihi : 2.8.2020 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!