Sevdiğim kaderden çok çile çektim
Çileyi çektiren insan utansın
Hüzünlü gözümden gözyaşı döktüm
Yaşları döktüren insan utansın
Her zaman ağlattı gülmedi yüzüm
Feryatlar ettikçe duyulmaz sözüm
Kanlanmış hallerde olandır gözüm
Bu hale getiren insan utansın.
Kaderim diyerek eğdim boynumu
Anlamış hali var benim huyumu
Eçel şerbetinden içtim suyumu
Hayattan bezdiren insan utansın
Çilelii geçendir benimde ömrüm
Böylesi kadere yapamam yorum
Dostlar arasinda söylenir durum
Candan usandıran insan utansın.
Firsatiyim derim çok çile çektim
Ağaran saçımı yolarak döktüm
Mezarım taşını kabrime diktim
Ölmeden diktiren insan utansın
Tarih. 04/08/2017
Saat .09.33 cuma
Kayıt Tarihi : 4.8.2017 20:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!