Kaderi Suçlayamam Şiiri - Erdal Uzuner

Aşk romanları beklerken,sen fermanımı yazdın
Gül için bahçemi açtım,oysa mezarımı kazdın

Sus, söyleme artık,vurma dilinle kalbime
Bir kurumuş gül bırak,yaşarken açtığın kabrime

Sonra toprağıma kokunu serp,ondan mahrum kalmayayım
Sen gül,eğlen,sevin; ben aşkıma ağlayayım

Uzan saçlarına tut,bir tek telini kopar
Açtığın mezarda kalsın saç telin,ben ve anılar

Ne dua et,ne beddua,bir selamın yeter
Ne haber et,ne gülümse; son bir kez olsun gel

Bahsetme geçmişimizden,gözüm arkada kalmasın
Izdırap dolu kalbim gözyaşlarımla taşmasın

Ellerini açarsan semaya,kendin için dua et
Ne sıcaklığımı düşün,ne varlığımı hisset

Çevir namlunu üzerimden kurşun harcama sakın
Zaten can çekişiyorum,ihtimal ölmem yakın

Ey gökyüzümün yıldızı,gözlerimin feri yar
Beni sen öldürdün,nasıl suçlarım kaderi yar