Kaderi ben YAZMADIM. Şiiri - Mesut Öztürk

Yine duygularımın benden koptuğu bir gece,
Denizin dalgaları beynime vuruyor sanki,
Gökyüzü, gükyüzü dertlerime isyan ediyor,
Hayatıma, sıkıntılarıma, derince çekiyorum eyvah!

Her yağan yağmur sanki benim gözyaşlarım,
çakan korkunç şimsekler, isyan ettiğim duygularım,
Rüzgarların uğultusu,
Göklerin gürültüsü,
şu boğazıma dügümlenen, kör düğümler,
Herbiri;
Herbiri çözemediğim ayrı ayrı dertler.

Ne ufkumda bir hayalim,
Ne yanımda candan yarim,
Ne gözümden akacak yaş,
Ne de aynı yastığa koyabileceğim bir baş.

Ah hayat aaah! bana hiçbir zaman gülmedin
Sevgili istedim, gösterdin ama vermedin,
Ben neredeyim? Nerelere gidiyorum?
Hoş, nerelere nasıl geldim? Onuda bilmiyorum.
Ama bu kaderi ben yazmadım.
Yaratan böyle verdi, bir tek O`na inandım.
Kader dedimse bu benim ah-ı zarım,
Tanrı ya değil asla! Haksızlığa, hatalara isyanım.

Yine özlediklerime dalıp gittiğim bir gece,
Yavrularım gözlerimin önünde,
kara gözleri sanki kendi gözlerimde,
Gel diyorlar;
N`olur? gelde, artık bizi sensiz koyma diyorlar,
Analı, babalı yetim olmak istemiyorlar,

Ve, ellerimi tutuyor o minicik elleri,
Yüreğimi kavuruyor şevkate susayan yürekleri,
Hilesiz, riyasız ve tamamen candan,
Yaradanın bana verdiği canlar canımdan.

O minicik yürekleri var ya!
Onunla çok hasretlik cektiler,
Emsalleri sevgiye kanıp doyarken,
Analı, babalı yataklarında uyurlarken,
belki üzerleri acılırda hastalanırlar diye,
Omuzlarına sessizce yorganlar örtülürken,
Onlar ilkönce gurbeti öğrendiler,
Gurbette eti tırnaktan ayıran hasretliği çektiler.

Ama bu kaderi ben yazmadım,
Ki, yazacak olsam gurbeti katmazdım hayatıma,
Kitabım da yer vermezdim asla ayrılığa,
Kimse üzülmesin ağlamasın diye,

Her acıya boynumu büktüm yıllarca,
Cefayı çektim,
Vefasızı tanıdım,
Gerçek sevenlerimi ise bir kenara attım.
Arkamda bir kale istedim,
Ve, koskocaa yıllar sonra,
Geldim ki toprağına kurban olduğum sılama,
Benimde yaslandığım bir kalem var,
Başımı dayayacagım bir omuz var,

Dinle beni...!
Yalanlarla dolu sahte dünya!
Izin vermeyeceğim artık ezilmeye, gurbet ocağında,
Ne evlatlarım bana hasret kalacak,
Ne anam ağıtlar yakıp ağlayacak,

Bir rüyaydı yaşadıklarım, böyle farzediyorum,
Bekle beni yalan Dünya!
Güçlü bir benle geliyorum.