Kadere Bak Şiiri - İbrahim Kavas

Bakma benim beklediğime
Kafana koymuştun bir kere
Sen, zaten gidecektin...

Giderken;
Gelirim, geleceğim demiştin.
Öyleyse;
Verdiğin sözü getir yerine...

İkimiz birlikte
Sonbaharda damla damla düştük
Zemheri ayında buz olduk üşüdük
Cemrelerde kor olduk dallara büründük
Baharla birlikte çiçek çiçek bezendik
Yaz sıcağında eriyip gönüllerde buharlandık
Hazan bulutlarında özlem yağdırıp,
Göçmen kuşlarla, bensiz düştün yollara.
Oysa onlar geri gelecekti, biliyorduk
Ama sen, sen, SEN gelmedin...

Şimdi, kasımpatılar açmış
Soğuk yağmurlarda ıslanıyor.
Bense;
Bu sevdada, senin ardından
Güz mevsimiyle beraber ağlıyorum.
Meğer aşkımızın sonunda
Mevsimler boyunca
Acı gözyaşları dökmek de varmış...
Ne yapalım, kader işte! ..