Kaderden Ötesi Yok Şiiri - Hamit Atay

Kaderden Ötesi Yok

Bazen hissedersin içindeki o boşluğu,
Bir duvar gibi yüksek, geçilemez.
Gözlerinin önünde hep aynı yol,
Ama adım atacak cesaretin yok.

Kaderin koyduğu sınırlar,
Öylesine keskin, öylesine sert.
Ne zaman bir umut doğsa içindeki,
Bir rüzgar gibi savrulur, kaybolur.

Kaderden ötesi yok,
Ne geçmişin ne de geleceğin seni bekler.
Hangi yola saparsan sap,
Sonunda aynı kapıdan geçersin yine.

Bazen çırpınırsın, bazen susarsın,
Ama değişen bir şey yoktur.
Gözlerindeki yansıma,
Hep aynı; boşluk, sessizlik, bekleyiş.

Kader seni yönlendirir,
Ve sen istemesek de takip edersin.
Bazen elinden kayıp gider her şey,
Ve bir şeylerin nasıl kaybolduğunu anlamazsın.

Bir yolculuk gibidir hayat,
Ama nereye gittiğini bilmezsin.
Sonsuz bir tünel, çıkışı bulamadan,
Karanlıkla sarılırken, ışığa ulaşmayı beklersin.

Kaderden ötesi yok,
Bunu ne kadar kabul etmek istemesen de,
Bazen en büyük gerçek,
Kaderin seni istediği gibi şekillendirmesidir.

Ve bir gün, o tünelin sonu gelir,
Işığa adım attığında,
Fark edersin ki,
Kaderin seni buraya getirdiği gibi,
Sana artık bir yol bıraktı.

Ama unutma,
Her yolculuk biter,
Ve sonunda seni bekleyen tek şey,
Bir kez daha aynı kapıdan geçmektir…
Hamit Atay