Kaderden Kaçış Kaderedir Gülüm

Tomurcuklanmış yine gözlerin
Bu yağmurlara inanıp sakın açma gülüm
Bu yağmurlar ki yorgunluğun teridir
Umutsuz bir duaya
Göklerin rahmetidir.

Usul usul girse de koynuna
Silinecek kaç yaprak var?
Hikayeleri asılı boynunda.
Hani alışmak zordur ya,
Bir anda ayrılığa
Hani ilk basışta yaraya,
Tuz çok yakar ya
Gözlerden maviyi
Tenden yeşili
Saçlardan sarı sıcağı
Islak öpücükler kondurmadan
Bir hırsız gibi
Başka türlü!
Nasıl sıyırıp alabilir ki?

Sevgiliyi inanmak gibidir bu yağmurlar
Hatta inanmaktan da öte
Büyük bir günaha gebe
Yaratana sığınıp
Tapmaktır ya yürektekine
İşte tam da öyle
Açarken sen
Soyarak ruhundan bedenini yaprak yaprak
Anlarsın ki;
Nasıldır böylesine utanmak
Kalınca rüzgâra, yele karşı çırılçıplak
Nasıldır aşka pervasızca inanmak
Ve
Bir pişmanlık ki
Kara kazanlarda yasaklı bir ölümle
Katılarak kaynamak

Bu yağmurlara inanıp sakin açma gülüm
Aşk bu mevsimde
Yazdan çalma bir gün gibidir
Fıratından, kaderinden uzak
Aşk ile kandırarak kurulan
Bir tuzaktır bu yağmurlar gülüm
Bir tuzak..

Kaderden kaçış kaderedir gülüm
Bırak tomurcuk kalsın
Sevdan bağrında
Goncaların ölümü
Ibret olur, ilham olur
Teselli olur,
Öyle ki
Teslimiyeti vurulmuş
Vicdanı yorulmuş
Merhameti kurumuş
Yüreği yenilmiştir.

Bırak tomurcuk kalsın
Sevdan yolunda
Şiir olur, destan olur
Hatıra kalır
Aşk tuzağına düşüpte çırpınan
Yaralanmış, yarılanmış
Yarım kalmış
Kim varsa

Ümit Seyhan