Kaderdeki Kedere Şiiri - Meziyet Ak

Kaderim görüp beni gülümseyversene,
Unutuyorsun neden hatırlayıversene,
Karayazgı geceler yüreğimi yakıyor,
Kalbim geceyi sever gönlüm bak kıpırdıyor.

Çırpınan kalemime söz geçiremiyorum,
Dökülen damlalarda umut göremiyorum,
Okuyunca o sözler canımı acıtıyor,
Dizelenmiş heceler kalbimi ağlatıyor.

Trenleri kaçırmışım kederler taşıyorum,
Yok olsam arkadaşım ruhumda yaşıyorum,
Bir martı kanadına düşlerim takılıyor,
Dostlukların yoluna gönlüm yelken açıyor.

Yoruldum aramaktan benden kaçan neşeyi,
Korkar yakalanmaktan koşup döner köşeyi,
Gönlümün denizinde yakamozlar parlıyor,
Ağlayan gözlerimde huzura yer arıyor.

Bir bende ben var iken kedere gülümserim,
Ben beni kaybedersem işte o an biterim,
Beni benden öteye hiç bir söz anlatmıyor,
Kaderdeki kedere kalbim hesap soruyor!