Esiriyim kalbimin, sınır konmuyor aşka
Ateşinle yandıkça tütmek varmış kaderde
Sen gittin ya ellere, hayat şimdi bambaşka
Karanlıklar içinde yitmek varmış kaderde
Önce gülen bu gönlüm şimdi hayata dargın
İçimi kanatıyor senden yediğim vurgun
Gecelerim uykusuz gündüz biçare, yorgun
Yaşamaktan bihaber bitmek varmış kaderde
Sevgin ecelim oldu, ödülün mezar taşı
Zehir ettin be zalim suyu, ekmeği, aşı
İki hediye verdin, ayrılıkla gözyaşı
Sevmemeye bin yemin etmek varmış kaderde
Aşkım baskın gelse de, bu kez gururu yendim
Sen yokken de, seninle yaşamayı öğrendim
Özendim masallara Anka Kuşu’na bindim
Kaf dağının ardına gitmek varmış kaderde
Baykuşlar öter olmuş şimdi gülün dalında
Ben sana yanıyorken sen ellerin kolunda
İsli, puslu, bulanık bir sevdanın yolunda
Mutluluğu bir yana itmek varmış kaderde
15.05.2018
İbrahim Karaçay
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 22:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!