Kaderde Gider Şiiri - Fahri Bulut

KADERDE GİDER.
Sen nereye gitsen kaderde gider,
Kurtuldum sanırsın, kurtulamazsın.
Kaderin karaysa yaşam derbeder,
Komiklik yapsan da güldüremezsin...

Sanki mültecisin, sığmam bir yere
Bilge insan olsan, etmen beş para.
Yüzüne sürerler, yağlı bir kara,
Sen seni kimseye, sevdiremezsin...

Kuşlara imrenin, börtü böceğe,
Yol,yordam sorarsın, sağıra,köre.
Mutluluk taşısan gittiğin yere.
Ferhat gibi dağı, deldiremez sin...

Yük olur sırtına giysin, ceketin,
Yakar ciğerini harın, ateşin.
Kararır gözlerin, tükenir ferin,
Dertlerini döküp, kurtulamazsın.

Alınmaz selamın, muhtaçsa halin,
Karşı koyamazsın, lal olur dilin.
O zaman kırılır, kırk yerden belin,
Haksıza, zalime, direnemezsin.

Lokman hekim olup, derman dağıtsan,
Otların içine, şifalar katsan.
Yükün som altında, mücevher satsan,
Âleme kendini, sevdiremezsin.

Hesaba alınmaz, dinlenmez sözün,
Rızaoğlu, çürür yanarken özün.
Pınar olur çağlar, her iki gözün,
Silersin silersin, dindiremez sin...
18 EYLÜL 2006
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU

Memduha ablamın beyi Haci Teymurçi Hakka yürümüşlerdi, Ablamın içine kor ateş düşmüş yanıyor.
Mersinden tee Elbistan'ın Elmalı Köyüne (beyi rahmetli Haci Teymurçi'nin köyü) gittiler. Ben de peşinden gittim bu şiirimi o köyde yazdım...