Kaderci Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Kader demişim
Ben kendimi kaderin ellerine bırakmışım.
Ve mevsimler yıllar içinde orası burası derken
Diyar, diyar gezmiş dolaşmışım.

Ne kadere küsmüşüm,
Ne de, kaderime karşı gelmişim.
Kader ne dediyse, hepsini itiraz etmeden birer, birer yapmışım.
Bazen üzülmüş,
Ve bazen’ de, sevinmişim.
Peki, sen kaderinden hiç çektin’ mi dersen,
O da olmuş, onu’ da çok çekmişim..
Hayal kırıklığım’ mı, olmadı,
Yoksa pişmanlığım’ mı olmadı dersin
Kaderimden dolayı.
Kader beni çoğu zaman perişan etti’ de, mevsimler yıllar içinde,
Yine’ de kadere karşı gelmemişim.

Haykırıyorum, neyleyim, kader seni.
Bir umudum vardı olmadı, hayata kurban ettin beni.
Çökerttin belimi büktün sen ah… kader..
Neden, neden?
Benim gibi şu hayatı çok seveni.

Aslında ben kaderci değildim.
Kaderin değişebileceğini düşünenlerden yanaydım.
Denedim
Onu’ da, çok denedim’ de,
Kader ağını öyle bir örmüş’ ki bana, bu ağı yırtıp çıkamadım.

23 Haziran 2014-06-23
Antalya