Kader zinciri Şiiri - İbrahim Özdemir 2

KADER ZİNCİRİ

Sök at gözümdeki sperliklerini,
Tamir et bedenimin özengilerini,
Al kan ver dudaklarıma ol gecelerimin,
Sar sıcagını donmuş ruhumun stepsi dolunayına,
azıcık güç ver kaderin cilvesine,
Tutsak beynimin koparsın zincirlerini,
Duru karanlıkta titrek bir mum umut,
Olgun bir yürek karda dogan bir güneş gibi,
İlk oksijeni tokatla veren kader zinciri,
Görülür hep ızdırabın izleri göz pınarlarında,
Hep karanlıgın güneşinde kavruldu kırılmış kaderim,
Sıcak arayışıma her uzanışımda, neden donuk mehtap?
Kara gönlüme estir sıcak nefesini cennet melekleri,
Solgun tenini yaklaştır,meltem sosuzlugunun ezimetine,
Vursun gönlüm zincirini,
kader şarabının buruk lezzeti,
Kaderim manasını yitirmişse sustursun zirvedeki çıglıgı,
Kurtul boynumdan kadersizlik,
Kır halkalarını kötü kaderin sevgi ipliğini bagla,
çiçek çiçek baharlaştır yüregimi,
Varsın acıların en kötüsünde ikamet edeyim,
Aşk tomurcuklar versin bilmezlik karanlıgında,
ZAMAN çagırsın onu yalnış öğretilendeyse yüregim,
Acı ezerse mehtabı yıpranmış
Gönlümde olsun bozkır mehtabı,
Aynadaki müsvetler gölgem bile kaderimin peşinde,
Sil kaderimi dünyadan,
Buruk bir anı olarak kalayım,
Bir oluk dolusu kan ver dudaklarıma,
Unutulmuş bir kahkahamla kan kusayım
Kaderin zinciri hep böyleyse,
Günün ilk ışıklarıyla kaybolayım.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR