Kader Yaşamsa Şiiri - Midayet Kara

Yetmiş yıllık dertlerimi, dizdim sıraya
Denizde giderken, gemim vurdu karaya
Çocuklarımla, kimse giremez araya
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Kötü günler geride kaldı, sen bir düşün
Güzel günlerimiz yakın, kalkmasın kaşın
Unutma suçlu değilsin, dik dursun başın
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Bir gün gelip, Azrail bu canı alacak
Yaşanan o acıların, izi kalacak
Unutmayın kader bir gün, bize gülecek
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Dert çeken benim, el nasıl bilirse bilsin
Yanımda olmayanlar, defterinden silsin
Yeter artık zalim kader, bize de gülsün
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Kırık olan kalbe, acı bir söz yetiyor
Ömrüm ah vah ile, çabuk geçti bitiyor
Mutlu geçen günüm, neden göze batıyor
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Başım beladan kalkmadı, kader diyerek
Yıllarım gelip geçti, bir ömür yiyerek
Dost terk etti beni, dar günümü bilerek
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Gördüğüm rüyalarımı, hayra yordum ben
Hayatta güldün mü diye, sorma bana sen
Kolum kırılsa da içinde duruyor yen
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Ta ezelden bu gönül, yapılmışsa talan
Boşa geçen yıllarımın, hepsi bir yalan
Dengi dengine var mıdır, aşkını bulan
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim

Midayet hep yazarsın, kalemin hiç şaşmaz
Yaralıysa yüreğin, karlı dağı aşmaz
Kalpten seven insanın, sözü yere düşmez
Çektiren zalim kaderse, kime ne deyim
Haziran 2022