Kader Vakti Şiiri - Faruk Amaçlamak

Biraz daha yaşayacaklardı bıraksalardı.
Kimsesizlik kapılarını, kimsesizlik dillerini yaralamıştı onların.
Bir gün bir ömür...

Nice hayatlar yitirildi sıcak bedenler altında.
Anne evladından,
Baba ailesinden yoksundu,
Kudüsü hüzne teslim ettiklerinde.

Yürekler kan ağladı dinmek bilmezmiş.
Etrafı sarmıştı zamanın zamansızlığı,
Dakikalar saniyelerden, saatler dakikalardan kaçıyordu faydasız haykırışlarda.

Ah Kudüs, ah varlığına yokluğu yakıştıran şehir !
Bugün'ü yarın'a acıyı doğuran ; geri dönmeyecek gözlere dalmayı, kalplere sulanmayacak sevgilere dokunmayı aksada bırakan şehir !
Sen, sen uzak kaldın gidenlerden, kalanlardan yoksun bırakıldın suskunluğunla, kader vaktinle...