Kader Utansın Şiiri - Melih Çetin

Önce davet sonra ihanet ettin
Seni anlamayan şuur utansın
Bu nasıl sevmekse Allah kahretsin
Yüzüne sövdüğüm küfür utansın

Sen ki her mecliste kurudur tuzun
Bulmuşken garibi ha bire ezin
Bu nasıl genişlik kızarmaz yüzün
Senin için artık kader utansın

Düşer miydim sana ta en başından
O kara gözünden kara kaşından
Kafamı kaldırmam kara kışından
Bir türlü gelmeyen bahar utansın

Önce veda etsen sonra beklesen
Yeni sevgiliyi öyle eklesen
Sana hamam varsa ruhu kırklasan
İçinden çıkandan natır utansın

Aşkın ateşiyle yanarken gülüm
Unutmam diyorken perişan halim
Sence bir damlaysam bence bir gölüm
Aşkıma çizdiğin sınır utansın

Neyi istedin de benden vermedim
Sever gibi yapıp sonra vurmadım
Hiç oyun üstüne oyun kurmadım
Nankörlük sevinsin hatır utansın

Artık söndüremez bende ateşi
Öyle bir kokuymuş bana sinişi
Bu senin yerine ömrün bağışı
Sanatçı değil de eser utansın