Kader Utansın Şiiri - Hasan Keser

Bizimde sevgi dolu kanatlarımız vardı mutluluktan uçmaya
Kanatlarımızı kıran, anlımıza yazılan, o alın yazımız utansın
İkimizin yaşantısı, sevdası, benzerdi gerçek bir gül bahçeye
Seni benden beni senden ayıran acımasız fani dünya utansın

Veren Allah geri aldı benim çok çok sevdiğim can yoldaşımı
Bu dünyada benim de hakkım yokmuydu, sevmeye, sevilmeye
Söndü hayat veren, o nurlu ışığım artık kimseler gözyaşımı
Canımdan öte, canımıniçi cananımı alan kara toprak utansın

Hayat pınarına vardım kaynaktan bir yudum doğal suyu içmeye
Suları bulandırıp, bir damla, can suyumu, vermeyenler utansın
Bir gönülden, başka bir gönüle, köprü kurmak istedim geçmeye
İkinci bahar yolunda, gönül köprüsünü, geçemeyenler utansın

Yüreğimin bahçesine ektim, sevgi kokan çeşit çeşit gülleri
Koklamaya doyulmazken, ey kader sen nasıl kıydın biçmeye
O güllerki, tüm aşkların simgesidir bir konuşabilse dilleri
Güllerin dilinden anlamayan, çözemeyen maşuklar utansın

Dünya denen bu alem de dolaştım durdum heryeri adım, adım
Gördüğüm bir güzeli, kendim gibi dostdoğru, dürüst sandım
Yapmacık gülüşlere aldandım, sahte, yalancı sevgiye kandım
Aşk ve meşkte kalbindeki sevgisini, yansıtamayanlar utansın

Gönül dünyama diktim, renga renk laleyi, gülü, menekşeyi
Bahar mevsiminde eğer çiçekler açmıyorsa güller utansın
Çok aradım, araştırdım, nafile, bulamadım, istediğim sevgiyi
Gerçek yüzünü gizleyen ikiyüzlü, sahte yalancılar utansın

Kaderim böyle yazılmış diyerek onun elinde oyuncak olanlar
Milletin diline düşerek, onların dillerinde, salıncak olanlar
Para, mal mülk araba isteyerek sevgisiz sözde yuva kuranlar
Huzuru mahşerde, Allaha hesabını, nasıl vereceğinden utansın

Açtım ellerimi semaya doğru, geceleri dualar ettim içimden
Yalvardım yakardım yüce yaradana kendi inandığım dinimden
Dualarım kabul olmuyorsa, senin katında negelirki elimden
Bağışlanmayan ve af olunmayan, büyük günahlarım utansın