Yarıda kaldı murat alamadım
Açtım yüreği, girmeyen utansın.
Dünyada yare bir gün doyamadım
Gurbete gidip, dönmeyen utansın.
Yıllarım hasret yalnızlıkla geçti
Özlem tohumu yüreğime düştü
İçime hüzün ve korkular çöktü
Beni ağlatan kaderim utansın.
İşledim nakış nakış sevdamızı
El alem duydu, büyük aşkımızı
Allah ayrılık yazmış yazımızı
Aşkı görmeyen, gözlerin utansın.
Tek çiçek açtı gönlümün baharı
Acı bir kelam etmedi dilleri
Sabır etmekmiş böyleymiş kaderi
Gözü ağlatan, kaderim utansın.
Sevdamıza hiç yalanlar katmadım
Dev gibi aşkı yürekte sakladım
Bir başkasına asla hiç bakmadım
Baktı diyen o dillerin utansın.
El ele tutup yan yana oturduk
Her zaman senle çok mu çok mutluyduk
Hasreti artık, yüreğe yatırdık
Ayrılık adı takanlar utansın.
Şükrani der; Hakka açtım elimi
Dualar sardı yüreği dilimi
Rab’a emanet ettim canımı
Bizi gurbete atanlar utansın.
15(03/2015(ayrılık günü)
Şükran Güneri ArslanbayKayıt Tarihi : 10.5.2015 14:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şükran Güneri Arslanbay](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/10/kader-utansin-40.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!