Kader Say Kalk Dünden Kedere Saydım Ben

gündüz gece kokularını aldığım bu şehirde
sessiz sedàsız/vedàsız ayrıldı yağmuru ile

devrimci baharın üçte biri orta direk/nisan
bi daha bi daha gelecek mi dersin àşk ile

baştan aşağıya sırrım sıklam ıslansın diye
başı ellerinde toz pislik içinde kalan insan

dokuşundan bi haberdir bu şehirde çoğu! insan
harf harf hece hece sözcük değil Làf arıyor inan

kol geziyor akrep ettiklerinin üzerinde yelkovanlar
boyuna çabukluğuna güvenerek gün bugün her an