Kader Oyunları Şiiri - Tanju Çubukçu

kader oyunları içindeyiz,
bir büyük labirent...
önümüze düşen karelerden,
biraz da nefsimize uyarak,
seçtiğimizi de sanarak
ilerliyoruz ufak ufak...
tek yönlü bir gidiş bu,
pişmanlığında geri dönemediğin
ve düzeltme hakkı verilmeyen.
her yalpaladığında, yanıldığında,
her derdinle yıkıldığında
ve her canın yandığında,
çare diye tuz basarak yaralarına;
küçük küçük yamalar yaparak,
düşe kalka dura yürüyerek...
gözyaşların ardında iz bırakarak,
hatalarınla dost olarak
ve yanlışlarınla sırdaş...
kendi başını kendin okşayarak,
ihtiyacın olduğunda
seni bırakan dost eller...
aşkından, sevdandan
cellatlar yaratarak,
bütün hasretlerini de
sırtımıza vurarak gidiyoruz...
adı bazen meçhul,
çoğu zamanda dönülmez yol.
hoşçakal dün...
artık istemiyorum seni yanımda bugün...
sakın sahte gözyaşlarını dökme
ardımdan yarın ey gönül...