Kader nöbeti Şiiri - Tevfik Karınca

Seninle başbaşayım her zaman diliminde
Yanımda olmasan da
Bitiremiyorum yüreğimde
Ne acılar ne de çaresizlikler
Engel olamıyor sevgine
Dönüşü yokmuş gibi
Beni hep isteyecekmişsin sanki
O kadar uzaksın ki oysa
Yetmiyorsun
Yarımsın içimde bir yerlerde
Hiç tam olmadığın halde
Ben seni bir bütünmüşçesine seviyorum

Bir nöbetçi gibi bekliyorum
Dönmeyeceğini bilerek
Kader nöbeti koydum adını