Ezelden beri,
Bozuk bu yaşlı dünyanın düzeni.
Kimi efendinin efendisi,
Kimisi de kölenin kölesi.
Bir türlü kurulamamış,
Gezegenimizin dengesi.
Daha çocuk yaşta,
Gecenin yarısında,
Dondurucu soğukta,
Şehir meydanında,
Dilencinin dilencisi.
Hani bunun annesi?
Yok hiç bir eğitimi,
Ama cin gibi.
Konuşturuyor üç dili,
Gelinlik giymek hayali!
Eşime duydu sempati,
Bize açmıyor elini.
<<Kızım olur musun>> diye sorunca,
<<Benim annem var>> demez mi?
Ne olacak bunun hali?
Düşünüyorum geleceğini
Biliyorum,
Dünyada dopdolu bunun gibiler,
Belki de daha beterleri.
Sayıları belli mi?
Görüyorum,
Asya’da, Afrika’da,
Her gün açlıktan, sefaletten ölenleri.
Bir de her tarafta,
Hızla artan,
Milyonlarca işsizleri.
Durup dururken,
Ne karamsar tablo çizdim.
Bağışlayın,
Kararttım içinizi.
Bunun yanında,
Ne şanslı,
Zenginlerin kedileri, köpekleri.
Yurt dışından geliyor yiyecekleri
Bu manzaralar karşısında,
İnsanlığımdan utanıyorum.
Bu durumun suçlusu,
Acımasız, vahşi kapitalizm değil mi?
Kayıt Tarihi : 3.10.2011 23:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!