Kader Kara Yazdıkça... Şiiri - Mecit Aktürk

Bakmayın Yelkovana, saatin tik-tak'ına
Akrep hüznüme esir; an duruyor bu gece
Elemin y/eli değdi mehtabın her akına
Öne eğilen başım yan duruyor bu gece

***

Sanmayın gönül şehrim her daim ışıl ışıl
Yeis tüm ışıkları söndürüyor bu gece
Siz rahat yataklarda uyurken mışıl mışıl
Umudum yine kepenk indiriyor bu gece

Sahile varmak için atarken kulacımı
Şaşırdım fırtınada yönümü, yamacımı
Ne bir el uzatıyor teselli ilacımı
Ne de bir dil acımı dindiriyor bu gece

Doğuştan kör talihim çattıkca o kaşını
Kaybettim ye'se karşı Kurtuluş Savaşı'nı...
Kirpiklerim salarken gönlümün göz yaşını
Efkar yine başımı döndürüyor bu gece

Sinemde harap iken dikenle dolu saray
Ne mehtap umurumda ne salınan dolunay
Gemisi batmayana "aldırma" demek kolay
Dilimi yakan âh, vayy... donduruyor bu gece

Kara yazdıkça kader şahsa özel, adıma
Avucunda figanla mazi geldi yâdıma
Aldırmıyor duvarlar dinmeyen feryadıma
Anılarım kâbusu andırıyor bu gece

Tüm renklerin içinde kayboldu yine aklar
Her hecem hançer olsa kim bilir kimi haklar
"Kimse yok mu?" sedama ses veren karanlıklar
Gözü kör talihimi kandırıyor bu gece

Doğrandıkça düşlerim her şafak dilim dilim
Sönmesin de ne etsin gamlı gönül kandilim
Âh çekmekten perişan yara-bere kan dilim
Ucunu keşkelere bandırıyor bu gece

Kurduğum hayallerim tan doğarken dondukça
Ben idim musallada her salâ okundukça...
Meltemin dudakları alnıma dokundukça
Ölümden öpücükler konduruyor bu gece

Onca acıya rağmen ayakta isem hâlâ
Sanmayın güç veriyor beni yıkmayan belâ...
Çehrem vaha olsa da gönlüm Gazze, Kerbela
Dirensem dahi sala bindiriyor bu gece