İlk defa o çiçeğe veremedim suyunu
İlk defa istemedim pencereye yürümek
Tutundu parmaklarım o ruhsuz perdelere
Kapattım odalara vazgeçmiş o ruhumu
Bu odada ben benim
Sahte gülüşlere bakıyorum
Dudakları paslı tenekelerden
Sesleri çok uzaklardan geliyor
Kurtulmuyor dünya bu lekelerden
Birbirine vuruyor eller alkışlar
Elimde avucumda bişey kalmadı
Ama yine de gel
Belki bulurum bişeyler
Hiç boş gider misin benden
Düşünme böyle şeyler
Kıyamam sana bilirsin
Bi vakit uslandığım vakit
Sen bilirsin
Derinlere salar köklerim
Karanlıkları boğar
Yalnızlık verdin bana
Büyüttüm ağaç gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!