Kader Denen Şey Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Asude bir yaşam süreyim derken,
Kargaşa yarattı kader denen şey,
Dünya’da insana değer verirken,
Üç beş pula sattı kader denen şey.

Çevirdi beyazı maviye, mora,
Döndü aşk ateşi kızıl bir kora,
Kalbime atçı da derin bir yara,
Dertlilere kattı kader denen şey.

Sevgiydi aranan sadece yarda,
Yokluğu gönlümü bıraktı zorda,
Yazında, güzünde, tufanda, karda,
Güneş gibi battı kader denen şey.

Mehtaplı geceler oldu da zindan,
Bu kadar mı zalim olacak insan,
Bir umut kapısı arıyorken can,
Yüzüme kapattı kader denen şey.

Aşkından vazgeçtim mihnetin yeter,
Yaşarım bir günüm bir günden beter,
Baykuşlar tünemiş, bitmiyor keder,
Bir de seni çattı kader denen şey.

Açtım da camımı ararım yolda,
Utanma kalmamış kul olan kulda,
Gözüm yok vallahi parada pulda,
Sefalete attı kader denen şey.

Yükledim kadere bütün günahı,
Çektirdi yıllardır bana bu ahı,
Meramım sadece pirler dergâhı,
Bir garip yarattı kader denen şey.

Mehtabım kayboldu, gece zifiri,
Vuslata ermeden içtim de zehri,
Bana zindan oldu, doğmaz tan yeri,
Kimine Fırat’tı kader denen şey.

İdris’im dil yangın, kalemin yazar,
Tükenir bir ömür bak azar azar,
Bir yaşam yitirdim kazılsın mezar,
Sanki bir sırattı kader denen şey.

30.Nisan. 2009 10.00