Kader dedim sustum Şiiri - Meryem Keskin

Hani derler ya,
Alışmak sevmekten daha Zor diye.
Vazgeçtiğim sevdam,
Alışkanlığıma, yenik düştü.
Hayatın kuralları,
Ayağıma pranga oldu.
Seni hatırladığım her an,
Kalbime saplanmış, bir hançer oldu!

Esaretim alışkanlığım.
Özlemim sevdam.
Bir yanda sen vardın.
Bir yanda yuvam.
Vazgeçtiğim sen değildin be sevdam.
Ben, kendimden vazgeçtim!

Alıştım yıllar içinde acı çekmeye.
Küfrü iltifat,
Hakareti şevkat zannetdim.
Zulme boyun büktüm.
Kader dedim ve sustum!

Yüzümle gülmeyi yeterli gördüm.
Gecenin sessizliğinde,
Öyle feryadlar yukseldiki kalbimden.
Rabbimden başka duyan olmadı.
Kapattım gözlerimi, yutkundum ve sustum!

Zamanla güçlendim.
Yada ben öyle zannettim.
Sevginin yalan olduğuna, inandırdım kendimi.
Yıkılmadım belki ama,
Zamanla taşlaşdı yüreğim.
Aşka inancımı yitirdim.
Çelik'ten bir kafes ördüm kalbime.
Bir daha kimse girmesin,
Yakmasın beni diye!

Zaman içinde.
İnsanlara inanmamayı, güvenmemeyi,
Öğrettim kendime.
Şimdi, sakın yeniden başla,
Demesinler bana.
Alışkanlıklarım, bırakmaz yakamı artık.
Ben bir viraneyim,
Kimse görmez, yüreğimdeki enkazı!

Kahkahalarım kör ediyor insanları.
Güneşe tutulan ayna misali.
Şimdi bende, sevmek küfür.
İltifat hakaret gibi oldu.
Vazgeçtiğim sen deyildin be sevdam.
Ben kendime yenildim.
Sevmekten korkar oldu yüreğim!

Offf gençliğim of.
Paha biçilemez yıllarımı, bir mum alevinin,
İslenmiş gölgesine bıraktım.
O gölgeden çıkarsam,
Yolumu şaşırıp, kaybolmaktan korkarım.
Bir zamanlar heyecandan,
Kalbimi titreten sevdam.
Şimdilerde korkudan titretiyor!

Kırma o çelik kafesimi,
Korumasız bırakma beni.
Yıllar çok şey değiştirdi bizde,
Anlıyorsun beni değilmi?
Kendimden vazgeçtim ben.
Hiç unutmadım seni.
Sadece,
Zamanla sensizliğe alıştırdım kendimi.
Kader dedim ve sustum.
Sustuuuum!

.... Meryem Keskin.....
....04.10.2023......