Yazmıştı bak doğmadan kader çilelerini,
Dünya seni çekerken tuttun yaşam elini.
Ah bilseydi doğan fert başına geleceği,
Dünyaya göz açmaya kalmaz yaşam isteği!
Her doğanı gözleyin doğarken ağlarmıydı,
Gülümserdi dünyanın kalbini dağlarmıydı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
