İnsanoğlu ilk doğduğunda ağlar
Zorla ağlatılır, sonra ağlamasın diye
Yıllar ağlayarak geçer gider
Bir ömre sığdırır yaşamı ağlaya güle
Gün gelir kaptırır yüreğini birine
Dost söyletir, el ağlatır derdi dedem
Onun öğütlerini anam anlatırdı bize
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta