Bir rüzgara direnen yaprak misali,
Bende öyle duruyorum vurdumduymaz
Kabul etmem lazım belki de,
Bende büyüyorum yıllarla beraber.
Herşey öyle alışkanlık yapıyorki zamanla
Ağlarken, güler oldum garip halime
Artık bu ben değilim, kendimi kaybettim
Bulamıyorum şimdi nerde.
Ahh! Kader böyleymiş,
İnsan elinde ne varsa yetinirmiş
Acılar bile ezberlenirmiş,
İnsan taş misali güler geçermiş.
Kayıt Tarihi : 20.11.2008 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)