Kader Bebek Şiiri - Muharrem Pala

Sabah ezanı okunuyordu günlerden cumaydı
Her zamanki gibi gözlerimi üfeledim yatağımdan kalkarak
Evden çıktım camiye vardım hafif adımlarla koşarak
Niyet ettim kollarımı çemredim alelacele!
Elimi yıkayarak başladım abdest almaya...
O sırada başladı bir bebek/ ınga ınga ağlamaya...!
Döndüm baktım bir bebek avluya bırakmışlar yüreğim "cız" dedi
İmam efendi yüzüne baktı tatlımı tatlı hoş bir "kız" dedi
Nasılda ağlıyordu zavallı bebek belliki akşamdan aç
Hadi karnını doyurdun diyelim birde bakıma muhtaç
Yürekleri yırtıyordu bebeğin ağlama sesi
Mahalleli başımıza toplandı/ nerde bu çocuğun hani ailesi ...?
Her zaman olduğu gibi her kafadan bir ses çıkıyor akıl veren çok
Birde söylenip durmazlar mı? problem var çözüm üreten yok
Karnını doyurduk bebeğin / ağlaması kesildi
Yüz elli beşi aradım birazdan polis geldi
Alıp götürdüler kimliğide yoktu garibin adına "Kader" demişler
Birkaç gün sonra duydum çocuk yuvasına vermişler
Ah bebeğim ahh...!
Nasıl bir vicdan seni kendi kaderine terketti
Avluya bıraktı hemde arkasına bakmadan gitti...
"Kader" bebek senin hiçbir günahın yok sen oldukça masumsun
Seni avluya bırakan kokuşmuş sevdalara yürekten lanet olsun!