Bir ses duyuldu,
“ Yeri, yönü ve yoluyla kaderine yollananlar, enselerinden ve kalplerinden yakalanacaklar”
Sonra dedi ki “Yer “ nedir ?
Yer, var olanın yokluğa düştüğü, varlığıyla isyan edenin kovulduğu...
Düşmüş bir Adam ile kovulmuş bir şeytanın bölüşemediğidir
Düşmüş doğrulurken, kovulmuş onu devirmededir...
Bu kader, yerini bilmek iledir.
Sonra dedi ki “Yol” nedir ?
Yol, başı önünde yürünen; Sırat-ı müstakimdir.
Yüce olana ram olunan, nadimi ayaklandırandır
Yol; adın adın sayıkladığını, adım adım bulmaktır.
Yol, düşenin doğrulduğu, kovulanın saptırdığı...
Bu kader, yola çıkmak iledir
Sonra dedi ki “Yolcu” kimdir ?
Yolcu, tozuna bulanıp adın adın seni sayıklayandır, Hu !
Yola doğrulanlar; Onlar adın adın Ademler, “ Hayy!” ile hayr olunanlar
Yolu saptıranlar; Onlar adım adım nadimler,” hayır!” ile gayr olunanlar
Bu kader yolda kalabilmekledir
Ve sonra dedim ki,
Yola koyulanların ve yerinde kalanların,
Adları verilirmiş yollara ve yerlere;
Yolunda s/abit ademler ile hak yolunu
Yerinde gabit nadimler ile dünyalığını
Bu kader; abit ile yola, gabit ile yere düşmektir.
Kayıt Tarihi : 23.11.2020 03:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Lügat: ABİT: İbadet eden, tapan kul. Allah´a ibadet eden, çok ibadet eden, zahid GABÎT: (C: Gubut) Çukur yer. * Bir dere ismi. * Üstüne mıhfe bağlanan çok kuvvetli hayvan.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!