Kader Şiiri - Mehmet Ali Selamoğlu

Bir yol mu çizilmişti, sislerin içinde,
Adım adım mıydı, yoksa benimle mi şekillendi?
Yıldızlar mı fısıldadı alın yazımı,
Yoksa kalem benim elimde miydi?
Gecenin koynunda sorularım büyür,
Rüzgârın diliyle geçmişim ses verir.
Bir yürek çarpıntısıdır belki kader,
Ne tam yazgı, ne de başıboş bir sefer.
Belki de kader, bir kelime oyunu,
Biz yazarken kendi kendine yön bulur.
Ve her “neden”in içinde bir “belki” saklıdır,
Hayat bu—ne tam yazılı, ne de rastlantıdır.
Kimi gece iç çekişleriyle dolu,
Gizli bir el sanki yolları dokur.
Bir adım atarsın, öteki belirir,
Sanki görünmeyen biri seni çağırır.
Kader midir, yoksa içimizdeki ses mi?
Bir yön belirleyen, umutla şekillenen heves mi?
Bazen bir tesadüf, kaderin maskesi olur,
Ve kalbin kıpırtısı her şeyi unutturur.
Ve sonunda anlarız ki yolun adı ne olursa olsun,
Biz yürüdükçe anlam kazanır tüm sonlar.
Kader, hem bir yazgı hem bir meydan okuyuştur,
Çoğu zaman kendimizin yazdığı bir dokunuştur.

Mehmet Ali SELAMOĞLU