Kader Şiiri - İsmail Sargın

kimdir bu kader simitci çoçuk
anlat bakalım diye soran polis ablaya
anlattım bu kaderin acımasız hikayesini

Adı Kaderdi

kadersizliği adında gizliydi
kaderle Tanıştığında henüz onyedisin deydi
sapsarı saçları masmavi gözleri vardı
yüzü o kadar güzeldiki bakmaya kıyamazdı insalar
Gülün dalında açmamış goncaydı
Kirli bir el uzanmıştı
geleceğe dair kurduğu hayallere
El ki kırılası yok olası kahrolası
kötü bir niyeti vardı o defolası
Simitlerini satıyordu alsancak sahilinde
Kaderinin susam taneli simitlerini
daha gün yeni agarmıştı
martılar güvercinler yaylımdaydı

polis abla üzgün bir şekilde devam eder dinlemeye
o simitci çoçuk kaderin kaderinin kadersizleşdiği
anları anlatırken
eee sonra diye devam etmesini ister polis abla
ve susar

Bir gevrek demişti mavi gözlü kız
sıcak ve taze diye bagırıyordu sağa sola
Yorgun bakıyordu o masmavi gözleri
Sonsuz ufuklara bakıp guzel hayaller kuruyordu
Yanına oturmamı istedi okul çıkışıymış
simit satarak kendine desdek oluyormuş
Kader dalgın ama yarınlara umutlu
o hafif yağmur kokan kaldırımlarda
evine yürüyormuş havanın kararmasına yakın
Çakal suratlı biri kaldırımdan kaptı Kaderi
Çok ağlıyor hatta yalvarıyor dizlerine kapanmıştı
Sonra susmuş Kader kadersizliğine polis abla
Kaderi tanıdığımda o kadar güzel gülüyordu ki
ve o kadar hayat doluydu ki
Gözleri masmavi ama hayalleri kapkara olmuştu
ve kalbi halen tertemizdi
Tesadüfen kaderine mazhar olmuştu
hayattan ise alıcaklıymış çünkü hayalleri umutları
yerle bir olmuştu

Adı Kaderdi

lakin kaderin neresindeydi Bilmiyorum
On paraya satılacaktı kader bozuk para niyetine
On yedimde hayatım karartıldı gücüm yetmedi
Durduramadım kurtulamadım
demişti kader bana dizimde gözlerime bakarak
o mis yağmur kokulu kaldırımlardan
barak kafalı hamam böceği suratlı
salyangoz duruşlu bir keş hayatını karartmıştı
Bir ara ikimizde sustuk birden Kader
Bezen at kendini diyorum şu serin sulara
alsancak beni tutar mı diye boğuk bir sesle
kendi kendine konuştu
ve Koyu maviye bakarak iç geçirdi
Ve o sakinliği yok edercesine bir ses
ve ben uzaklaşmıştım yanından ki
Yürü lan yosma deyip Sonrada bir tokat atıp
alıp götürüyordu koştum ama yetemedim o soysuz kansıza
Kader hıçkıra hıçkıra ağlıyor
benim burnum kanıyordu
Simitlerim Kaderin gözyaşlarıyla ile ıslanmıştı
Kanayan burnuma değil de polis abla
Kaderin yediği silleye ağlıyorum
Yapma Dedim it surata Vurma Dur dedim durmadı
Kaybol lan Gebertirim Dedi
Ve elini beline götürüp silahını çekti
Kader onyedisinde vurulmuştu
Bugün yaşasaydı yirmiyedisindeydi
Ve ben onyedisinde bir çocuktum
Onyedisinde genç kızlık hayallerini
Yarınlarını kaybetmiş bir kaderi dinledin
Ben Kaderi onyedisinde tanımıştım ama
O onyedi değildi yirmiyediydi polis abla
O gün tası tarağı bocalamıştım
Suratı it iskelesi bakışları Hayvan ötesi caniye
Hırsımdan rüzgar parçalanıyor
dalgalar acımasızca sahile vuruyordu
dinmiyordu öfkem gözüm kararmıştı
Ne kadar vurursam vurayım çirkin suratına
neyse Uzatmayım polis abla
Dayanamadım kaderi bu hale getiren soysuza
Cebimdeki ucu kırık falçatayı çıkartıp
Şah damarını kesince
domuz gibi ciyaklamaya başladı it suratlı
Hiç pişmanlık duymadım aksine çok mutlu
ama çok ama çok da üzülmüştüm
Çünkü gözleri gülüyordu Kaderin
o soysuzun acı çekmesinden
Çünkü it soyunun çırpınması tiril tiril titremesi
Oluk oluk kanının akması bir ömrün en kahpe
En aşağılık duygularla kirletilmesini temizliyordu
ve çevredekiler hem üzgün hemde beni alkışlıyordu
başka kaderlerin umutları
hayatları hayalleri kararmasın diye
Dahası Kader gözlerini yumarken polis abla başı dikti
Yüzünde belirgin bir tebessüm vardı
Neticede Kader'in gözlerinden bir defa göç etmiştim
Ve Kader'in gözyaşları alsancak poyrazına
Ve derin mavilerine karışmıştı kanı bir kere
Benim kaderimde müebbet yazılsa ne yazar polis abla
Yaz polis abla bir hayata son verdim suçluyum
Mutluyum en azından binlerce Kader yaşıyacak
Haa polis abla sizden bir ricam olucak
simit tablam size emanet
Çıkarsam bir gün
Kaderimin simitlerini yine satacağım
Issız ve tenha kaldırımlarda kaderimi arıyacağım
Bir Kader Mahkumunun Hayat Penceresinden