Kader Şiiri - Herdem Ankara

Kader

Sevdiklerimle kaderim hep aynı
Onlar ağlarken
Sevginin gücü bizi kenetlemiş di oysa ki
Birer birer bırakıp gitmediler mi
İyilik melekleri dost insanlar sevdiklerini
İyiliği hep onlardan öğrenmedik mi
Kimi zaman gülmek yerine düşünmeyi
Dertlerimizle başa çıkmayı
Hayatı onlardan öğrenmedik mi
Onlar belki şimdi çok mutlular
Belki bir karanlıkta sürükleniyorlar
Hepimizin kaderi aynı

Bu kin bu nefret niye
Bu adam sende demek niye
Şu yalan dünyada bir iz bırakmak
İyilikler ile yad edilmek varken
Bu kavram karmaşası niye
Yüzyıllar önce sevgi ile başlamadı mı
Türkülerle anlatılmadı mı
Veysel demedi mi
Ben giderim adım kalır dostlar beni hatırlasın diye
Sevginin gücü değil mi bizi onlara bağlayan
Onları unutmamamızı sağlayan
İnsan oluşumuz sevgi değil mi
Bir gün gelmeyecek mi ecel
Bizi de götürmeyecek mi gerçek hayata
Hepimizin kaderi aynı değil mi

Oysa eski günleri andığımızda
Özlenilen gerçekte o insanlar değil belki de
Belki de geçmişe dönmek istememizin nedeni
Bizi anlamak istemeleri değil mi
Bize şefkatli kollarını her zaman açık tutmaları
Hayat ne kadar değişse de asıl özlenen gerçeklerimiz
Şimdi düşünüyorum da ne kadar severmişiz bir birbirimizi
Bazen kardeşimizden üstün tutarmışız sevdiklerimizi
Özlenilen ne o insanlar ne o eski günler
Özlenilen kendi benliğimiz yüreğimiz sevgimiz

Herdem
14/09/2005
18:35