Kader Şiiri - Enver Akbarut

mısralara gömülmüş
yanık bir türküydün
bir martı çığlığı kadar eski
havva anadan sonraydı belki
venüs kollarını kaçıncıya açmıştı
süleyman belkısı almamıştı
nil yarılmamıştı ikiye
brütüsün ihanet ettiği zamanlardı
işte ben
ademden olup havvadan doğma
takıldım ihanetin ağlarına

pişmanım desem de haberin yok
yıldızlar kadar çok
kahrolurum bilemezsin
yanarım göremezsin
ağlarım duyamazsın

hata şaşan için, vebal ağır
af hatadan büyüktür
muştusu sende
gerisi
kader kader öğretmen kız