Kader Şiiri - Ensar Sancaktaroğlu

Geçen yıllara mı yanayım,
Kuruyan dallarımda,
Yeniden yeşeren yapraklara mı sevineyim,
Bilemedim, sanki rüyadayım

Her gün doğan güneş
Bugün farklı gülümsüyor
Geçen zamana inat
Her şey yeniden can buluyor

Uzak diyarlarda yıllarca ayrı
Yüreğime bir su serpen olmadı gayrı
Ne açan bir gül vardı diyarımda
Ne öten bülbül vardı dallarımda

Yollarını gözlerken senelerce
Bir umuttu belki sadece
Gözlerden yaş dökülürdü her gece
Beklerken seni, çaresizce

Çaresizlik, bir umman gibi,
Engeller sıra dağlar gibi,
Kavuşmak mı, Kimbilir!
Ufukta hayal, ahirette belki.

Bir bardak çayı beraber içmeyi,
Bir masada beraber yemeği,
Ben silmek isterdim yanaklarına düşen damlayı,
Ne kadar çok istedim beraber ağlamayı, beraber gülmeyi.

Gül kokunu alamadan,
Ellerini tutamadan,
Yüzüne dokunamadan,
Yıllar, yıllar geçti öyle uzaktan.

Yüreğim senle birlikte gitti,
Bedenim gidemedi,
Sen başka yad ellerde
Hasreti hem yüreğim hem bedenim çekti.

Kader bu, Mevlam böyle yazmış
Her şerde bir hayır varmış
Kavuşur inşallah sevenler
Mevlam neyler, neylerse güzel eyler.