Kader Şiiri - Hüseyin Çolak

Aşksızlık ağrısı
Çağın kalbine dokunan
En büyük aldanıştır yaşamak
İçimizde yokluktan bir kaledir
Şadırvan sesi ve servilerin çağrısı
Dünya dalında çağla
Uçurumun kenarında salıncak

Umursamaz ölümünü kitaplar
Terk edilen tozlu raflarında
Kanadı kırık kumrudur kelimeler
Kuşlar da küsermiş pervazlarına
Mahyalarda sancılı bekleyişler
Tükenir mektupları mevsimlerin
Karla kaplanan mezar taşlarında

Dili çözülür hecelerin
Mısralar adanır kimliğine
Anılır adınla sokaklar belki
Mürekkebi kuruyunca
Damarlarında saklı şiirlerin
Bahçe yorgun, bahçıvan yorgun
Bilseydin cemre nereye düşer
Sabırdan sonra

Kader kırlangıç gibi
Göç eder ay ışığından
Soluklanır yokluğun
Daralan vakitleri
Hiçlikten geçmeden varılmaz
Varlığına coşkun ırmakların
Ne karınca su taşır
Ne ateş olur uysal
Can uçup ten İbrahim olmadan

Zamansız sanılan ölümlerle
Her tayfa gemisinde ayıplanan
Bir de harabe duvarların gölgesinde
Yetimler için bedelsiz onarılan
Aklımdasın ey Hızır!
Ayıplı, yıkık ve ölümcül sorularımın
Bilirim hep üç hakkı kalmıştır

Ay Vakti, 158.sayı