Kader Şiiri - Zeynel Abidin Güven

Yıllar gibi çok zalimsin,
Acımadın bana kader.
Gençliğimi çalan sensin,
Acımadın bana kader.

Duymazdan geldin çağrımı,
Söndürdün sen ocağımı,
Dert doldurdun kucağımı,
Acımadın bana kader.

Güldürmedin ki bir kere,
Üzdün beni hep boş yere,
Acımadan yerden yere,
Vurdun beni zalim kader.

Çıktım artık yolculuğa,
Ecel denen sonsuzluğa,
Bu dünya da mutsuzluğa,
Mahkûm ettin beni kader.

Boyun bükük yanık bağır,
Sona geldik ağır ağır,
Kulakların oldu sağır,
Duymadın hiç beni kader.