Kader Şiiri - İsmail Özabacı

Anne kızlık soyadım gibi
sakladım seni.
ve kayıt altına alınyordu,
yaşadıklarımız...
adına Kader deniyordu.
biz onu bir çizgi
sanıyorduk oysa
ben gidişine bağlıyordum
bir sicim gibi
sen sahip çıkamayışıma...
yoruyordun;

hayat bizi yoruyordu,
biz ise düşlerimizi hayra...
ya yaşadıklarımız;
işte onlar varya
sadece kader
sanıyorduk...içten içe yanıyorduk

Oysa ilk hatayı
yıllar önce yapmıştık
aşık olmakla...
çünkü yazmazdı böyle
büyük bir aşk
kader denen kitapta...

ne kadarda uyuyordu
oysa
senin adınla
annemin kızlık soyadının
ikinci ve beşinci harfi
yazık oldu
kaderimize...