Kader Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Çaldım kaderin kapısını sabahlara kadar,
Utanıp açamadı, nicelerine açık duran kapısını,
Bakamadı pencerelerinin perdeleri arasından,
Ne kendisi dışarı çıkabildi, ne beni alabildi içeri,
Saklandı, sindi evinin en görünmez köşelerine,
Sanki beni senim uğruna süründürüp durdu da
Ne geçti
Ellerine.

Kaderden öte kime sorayım,
Neden kara olduğunu kaderimin,
Neden elimde kaldığını uzandığım dalların,
Bel bağladığım dağlara neden karlar yağdığını,
Neden benzemediğini denizlerimin denizlere,
Göllerimin göllere,
Güllerimin güllere,
Neden merhametli olamadığını senin gibi bir zalimin
Ellere?

Sen benim kaderimsen, neden ben değilim senin kaderin,
Bu nasıl yazıdır ki;
Doluya koyarım almaz, boşa koyarım dolmaz?
Bir karasevdadır ki elkızı,
Yazılmış kaderime,
Bozulmaz.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >41-42/100)