Beyazdır ölüm dudaklarına siyah konduğunda
Papatyalar örtüsü olur üstünün yapraklarında seviyorum yaza yaza
Ardından ağlayan gözler bırakırsın denizlerden tuzludur kalanlar
Güneş batar,tanrı başucunda doğar soğuk teninde
Dillerden son vedalar kaçar sana doğru duyamasan da
Ödülün kocaman bir elvedadır o koca yaşamdan sonra
Oysa ne umutla gelmiştin dünyaya mutlu olacaktan herkesten fazla, en güzeliyle yaşlanacaktın mahallede körebe oynadığın kızların
Çocukların doğacaktı ellerinde ve bir koltukta bekleyecektin Azrailin mirasını
Eğer sen seçseydin kaderini tanrının yerine
Kayıt Tarihi : 1.1.2011 19:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Özkır](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/01/01/kader-442.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!