Kader Şiiri - Cihat Albayrak

tükenmeyen hırsları
ve doymayan karınları var
büyüklerin.

dünya,
b e n c i l l i k l e r i n
etrafında dönüyor;
iklimler onların boyunduruğunda…

sen, hasta kardeşim!
büyüklerin kalemine bakar
sıhhatin;
s a v a ş deseler ölecek,
b a r ı ş deseler sevineceksin.
ama daima sen oynayacaksın
zulmün figüranlığını…
ölen de sen olacaksın yani;
öldürülen de!

***

isyanın ulaşamayacak
vicdanlara,
sesin yankılanıp duracak
uyuşmuş bilinçlerde.
susacaksın sonra,
y a l n ı z l ı ğ ı n gitgide büyüyecek;
dört duvar arası da yalnızlık olacak
iki kıtanın buluştuğu
istanbul da dönecek sırtını
y a l n ı z l ı ğ ı n a…

sen
gözyaşı dökeceksin
akrika’daki, filistin’deki, çin’deki
kardeşlerin için.
aynı acıyı paylaştığın
y ü r e k l e r e selam duracaksın!
var olduğunu hissetmenin
tek yolu bu;
değiştiremesen de dünyayı,
ç a b a l a y a c a k s ı n
iyileştirmek için bir tek kötülüğü…